Fundacja FUNDUSZ WSPÓŁPRACY

„Empatia" to model aktywizacji bezrobotnych w środowisku lokalnym. Opiera się on na zasadzie „trzech nisz społecznych", zgodnie z którą problemy związane z utratą pracy i powrotem na rynek są łatwiejsze do rozwiązania wtedy, gdy wszystkie dziedziny aktywności osoby bezrobotnej - życie zawodowe, rodzinne i działania pozazawodowe - rozwijają się równomiernie. Często bywa tak, że osoba, która traci pracę i nie ma odpowiedniego wsparcia, rezygnuje z wszelkiej aktywności społecznej. Inne bariery, utrudniające poruszanie się na rynku pracy, to brak niezbędnych narzędzi (komputera, telefonu) oraz brak umiejętności w zakresie komunikacji z potencjalnymi pracodawcami (pisanie życiorysu, listu motywacyjnego czy prowadzenia rozmowy kwalifikacyjnej). Niekorzystny wpływ na sytuację bezrobotnych mają również negatywne stereotypy na ich temat, zakorzenione wśród pracodawców i w społecznościach lokalnych. Pokonanie wspomnianych trudności umożliwia szybszy powrót na rynek pracy.

Proponowany rezultat ma na celu poprawę sytuacji bezrobotnych na lokalnych rynkach pracy. Podstawą modelu są Lokalne Pracownie Aktywności, które udostępniają bezrobotnym narzędzia ułatwiające aktywne poszukiwanie pracy - m.in. komputer z dostępem do Internetu, drukarkę, telefon, faks czy lokalną prasę, gdzie można znaleźć informacje o rynku pracy i dostępnych posadach. Osoby bezrobotne korzystają także z bezpośredniej pomocy zatrudnionych w Pracowni i uczestniczą w spotkaniach, podczas których zdobywają wiedzę niezbędną do efektywnego poruszania się po rynku pracy. Na spotkaniach bezrobotni rozwijają również swoje umiejętności komunikacyjne i społeczne. Innymi elementami modelu są Giełda - czyli miejsce wymiany informacji dotyczących dostępnych miejsc pracy - oraz Lokalna Debata Publiczna, mająca na celu zmianę podejścia społeczności lokalnej do osób bezrobotnych. Dzięki udziałowi w programie beneficjenci są bardziej aktywni, zarówno w społeczności lokalnej, jak i na otwartym rynku pracy. Dzięki wdrożeniu rezultatu powstają ośrodki kapitału społecznego, które oddziałują nie tylko na funkcjonowanie lokalnego rynku pracy, ale i na życie całej społeczności.

Lokalne Pracownie Aktywności można tworzyć zarówno na osiedlach w dużych aglomeracjach, jak i w mniejszych miejscowościach i na obszarach wiejskich. Model najlepiej sprawdza się w miejscach, w których istnieją już jakieś ośrodki aktywności społecznej - dom kultury, parafia, biblioteka czy telewizja osiedlowa. Instytucjami wdrażającymi model mogą być organizacje pozarządowe o zasięgu lokalnym, a także władze samorządowe (Rada Osiedla, Rada Powiatu) lub Powiatowe Urzędy Pracy. Istotne jest, aby organizacja wdrażająca model posiadała doświadczenie w zakresie współpracy z wolontariuszami, projekt zakłada bowiem zaangażowanie osób bezrobotnych w pracę na rzecz społeczności lokalnej. W ramach działań wdrożeniowych konieczne jest stworzenie w pełni wyposażonej placówki Lokalnej Pracowni Aktywności i zatrudnienie pracowników, którzy zapewnią jej funkcjonowanie w godzinach 8-20. Ważna jest również promocja Pracowni i organizacja debat z udziałem bezrobotnych oraz członków społeczności lokalnej. Niezbędnym elementem działań Pracowni jest przygotowanie zajęć warsztatowych wspomagających beneficjentów. Nakłady związane z zastosowaniem modelu obejmują: koszty wynajęcia i przystosowania sali na potrzeby Pracowni, bieżące koszty jej utrzymania i funkcjonowania, wynagrodzenia ekspertów i pracowników LPA oraz koszty produkcji materiałów promocyjnych (ogłoszeń, ulotek).