Fundacja FUNDUSZ WSPÓŁPRACY

Dzięki prezentowanemu rezultatowi możliwe jest rozpoznanie i określenie warunków decydujących o sukcesie utworzenia i rozwoju przedsiębiorstwa społecznego. W ramach modelu zostały opracowane propozycje regulacji organizacyjnych, instytucjonalnych i prawnych, umożliwiających uruchomienie przedsiębiorstwa społecznego, tworzonego przez społeczność lokalną i służącego jej rozwojowi. Proponowane rozwiązanie pozwala poszerzyć instrumentarium polityki społecznej i polityki rozwoju regionalnego o strategię i narzędzia służące pobudzaniu procesów rozwojowych w zaniedbanych ekonomicznie społecznościach.

W skład rezultatu wchodzą trzy podstawowe opracowania. Pierwsze z nich to propozycja prawnego zdefiniowania przedsiębiorstw społecznych (różnego rodzaju formy prawne), zasad ich tworzenia i działania, a także uregulowań prawno-finansowych, umożliwiających ich sprawne funkcjonowanie i rozwój. Opracowanie obejmuje zagadnienia finansowo-instytucjonalne, takie jak np.: przedsiębiorstwa społeczne a sektor publiczny, przedsiębiorstwa społeczne w systemie podatkowym, uprzywilejowanie przedsiębiorstw społecznych a równość szans na rynku, instytucje wspierania i rozwoju przedsiębiorstw społecznych, a także analiza obecnych rozwiązań na danym obszarze oraz propozycje wprowadzenia zmian i nowych uregulowań.

Drugi element rezultatu to partnerska metoda organizacji wdrażania i wspierania przedsiębiorstw społecznych w ramach Strategii Interwencji Partnerskiej. Polega ona na odgórnym stymulowaniu rozwoju zaniedbanych ekonomicznie społeczności lokalnych. Strategia zakłada tworzenie partnerstw ponadlokalnych (powiatowych, regionalnych), w skład których wchodzą podmioty publiczne, pozarządowe i prywatne, działające na rzecz aktywizacji społeczności lokalnych. Rozwiązanie obejmuje również metodę budowania lokalnego potencjału społecznego, ułatwiającą tworzenie powiązań między społecznością a przedsiębiorstwem i ponadlokalnym partnerstwem. Wdrożenie Strategii Interwencji Partnerskiej wymaga zatrudnienia koordynatora i animatora społecznego oraz zorganizowania warsztatów dla przedstawicieli wszystkich członków partnerstwa, w ramach których omówione zostaną m.in.: role, zasady funkcjonowania i zadania partnerstwa.

Trzecim elementem rezultatu jest projekt sprawozdawczości i audytu społecznego, adresowany do organizacji uczestniczących we wdrażaniu Strategii Interwencji Partnerskiej. W jego skład wchodzi zestaw procedur i narzędzi niezbędnych do dokumentowania działań podejmowanych przez te organizacje, zarówno w sferze gospodarczej, jak i społecznej. Przyjęte standardy sprawozdawcze umożliwiają sprawdzenie, w jakim stopniu wykonane zadania odpowiadają założonym planom i celom, ocenę wpływu działań na funkcjonowanie danej społeczności, ustalenie zgodności z obowiązującymi standardami prawnymi, etycznymi i zasadami ochrony środowiska oraz wykazanie społeczno-ekonomicznego bilansu skutków funkcjonowania przedsiębiorstwa społecznego.

Model przedsiębiorstwa społecznego ma charakter komplementarny, możliwe jest jednak korzystanie z jego pojedynczych elementów. Rezultat może być wdrażany przez instytucje państwowe odpowiedzialne za rozwój regionalny, politykę społeczną i gospodarczą; gminne i powiatowe władze samorządowe i ich agendy; przedsiębiorstwa społeczne oraz organizacje pozarządowe. Na zawiązanie lokalnego partnerstwa potrzeba kilku miesięcy, zaś jego funkcjonowanie (założenie przedsiębiorstw, praca ze społecznością lokalną) powinno trwać dłużej, nawet kilka lat. Nakłady konieczne do wdrożenia Strategii Interwencji Partnerskiej obejmują m.in.: zatrudnienie koordynatora, animatora lokalnego i konsultanta zewnętrznego, a także koszty operacyjne (materiały, transport, organizacja spotkań) oraz koszty szkoleń, warsztatów i wizyt studyjnych. Konieczne jest też uwzględnienie kosztów audytu przedsiębiorstw społecznych.