Fundacja FUNDUSZ WSPÓŁPRACY

Osiedla wojskowe i tereny powojskowe, często położone na przedmieściach, z czasem zmieniają się w enklawy bezrobocia. Stałe obracanie się w kręgu tych samych osób, znajdujących się zazwyczaj w niezbyt dobrej sytuacji społeczno-ekonomicznej, powoduje alienację beneficjentów i wpływa na wzrost liczby problemów związanych z ich integracją społeczną i zawodową. Rezultat jest skierowany do osób zwolnionych z wojska i członków ich rodzin (jak również do osób zwolnionych z firm świadczących usługi na rzecz wojska), z których część jest zagrożona wykluczeniem społecznym i długotrwale bezrobotna (powyżej 24 miesięcy).

Przedstawione rozwiązanie umożliwia wyjście z enklaw bezrobocia, integrację społeczną i zawodową beneficjentów, a ponadto daje możliwość podnoszenia kwalifikacji oraz umiejętności potrzebnych na rynku pracy. W skład modelu wchodzą fora współpracy i wymiany informacji, złożone z przedstawicieli instytucji aktywnych w gminie (powiecie) oraz przedstawicieli rodzin osób bezrobotnych wywodzących się z kręgów wojskowych. Celem działania forów jest monitorowanie rynku pracy, podnoszenie kwalifikacji i umiejętności uczestników, inspiracja do opracowywania nowych projektów na rynku pracy oraz budowanie więzi społecznych. Kolejnym elementem modelu są międzysektorowe grupy wsparcia, moderowane przez stałego opiekuna (socjologa, psychologa, pedagoga), w skład których wchodzą uczestnicy forów. Na spotkania tych grup zapraszani są lokalni liderzy pochodzący z różnych sektorów - publicznego (radni, urzędnicy, pedagodzy), prywatnego (właściciele małych przedsiębiorstw, w tym firm rodzinnych), sektora organizacji pozarządowych (prezesi, członkowie zarządów stowarzyszeń, klubów, towarzystw, związków), a także eksperci od technik komunikacji interpersonalnej, psycholodzy, prawnicy lub finansiści, w zależności od potrzeb zgłaszanych przez uczestników z grup docelowych i weryfikowanych przez prowadzącego grupę. Częścią modelu są również międzysektorowe tymczasowe partnerstwa (z udziałem beneficjentów ostatecznych), które składają projekty np. do programów zasilanych środkami Europejskiego Funduszu Społecznego. Rozwiązują w ten sposób problemy rynku pracy, budując jednocześnie lokalne więzi społeczne i wzmacniając instytucje wchodzące w skład partnerstw.

Rezultat może być wykorzystany dla innych grup społecznych: rodzin popegeerowskich, rodzin zamieszkujących dawne bloki (osiedla) zakładowe, byłych pracowników zlikwidowanych zakładów pracy lub rodzin z osobami niepełnosprawnymi. Rezultat mogą wdrażać organizacje działające na rynku pracy, m.in. instytucje partnerstwa lokalnego, Urzędy Pracy, Ośrodki Pomocy Społecznej, Centra Pomocy Rodzinie, organizacje pozarządowe działające na rzecz osób z terenów popegeerowskich lub osób niepełnosprawnych, stowarzyszenia wojskowych albo stowarzyszenia wspierające kobiety. Nakłady konieczne do wdrożenia rezultatu obejmują przygotowanie odpowiedniego pomieszczenia do pracy grup wsparcia, zatrudnienie ekspertów i moderatora grup. Czas wdrożenia pełnego rezultatu wynosi ok. 8 miesięcy.