Fundacja FUNDUSZ WSPÓŁPRACY

Streetworking jest formą pracy socjalnej, prowadzonej przez odpowiednio przygotowanych i przeszkolonych pracowników, dla osób bezdomnych, pozostających poza systemem pomocy instytucjonalnej. Istotną cechą streetworkingu jest ścisła współpraca z beneficjentami na podstawie zaakceptowanego planu - w ich środowisku, na ich zasadach, w tempie dostosowanym do indywidualnych potrzeb i możliwości. Zadaniem streetworkera jest nawiązanie, podtrzymanie i rozwijanie kontaktu z osobami bezdomnymi, które nie przebywają w placówkach pomocy społecznej, oraz ścisła współpraca z instytucjami pomocowymi i służbami interwencyjnymi.

Streetworking - pierwszy element kompleksowego systemu pomocy bezrobotnym osobom bezdomnym - daje największe szanse na integrację społeczną i zawodową. Wrożenia metody streetworkingu umożliwia zwiększenie szans osób bezdomnych na integrację społeczną i zawodową. Metoda ta pozwala lepiej monitorować potrzeby i przeciwdziałać zagrożeniom występującym w tym środowisku. Dzięki jej wdrożeniu możliwe jest udoskonalenie systemu pomocy społecznej dla osób bezdomnych poprzez wprowadzenie nowatorskich metod pracy oraz poprawienie współpracy z instytucjami pomocowymi. Streetworkerzy wpływają na poprawę jakości życia i zmianę postaw podopiecznych, m.in. dzięki stymulacji społecznie pożądanych zachowań, dostarczaniu informacji o podstawowych prawach, możliwościach uzyskania pomocy czy zdobycia niezbędnych dokumentów, a także dzięki ułatwieniu dostępu do narzędzi i instrumentów reintegracji społecznej oraz zawodowej. Wykorzystanie metody streetworkingu pozwala zwiększyć efektywność i skuteczność działań pomocowych dzięki dotarciu do osób nieobjętych działaniami wsparcia, udzielaniu informacji i włączaniu ich w system pomocy społecznej.

W skład wypracowanego rezultatu wchodzi standard wdrażania metody streetworkingu, standard rekrutacji i selekcji streetworkerów, standard pracy metodą streetworkingu, podręcznik streetworkingu oraz programy szkoleniowe wraz z materiałami dydaktycznymi. Częścią wypracowanego rezultatu jest również model współpracy instytucji działających na rzecz osób bezdomnych oraz plan kampanii informacyjnej w mediach. Metoda streetworkingu może być stosowana przez Ośrodki Pomocy Społecznej, Ośrodki Pomocy Rodzinie, Centra Pomocy Rodzinie, Policję i Straż miejską, Straż Ochrony Kolei, Straż Graniczną, jednostki samorządu terytorialnego, organizacje samorządowe i pozarządowe oraz inne podmioty działające w obszarze szeroko pojętej pomocy społecznej.

Rekrutacja i selekcja streetworkerów do programu jest prowadzona według standardów wypracowanych w ramach projektu, z uwzględnieniem cech osobowościowych i predyspozycji do wykonywania tego rodzaju pracy (rozmowy kwalifikacyjne, szkolenia wstępne). Streetworkerzy, którzy przejdą przez etap selekcji wstępnej, biorą udział w kolejnym cyklu szkoleń, obejmującym między innymi problematykę pomocy społecznej, zagadnienia prawne, standardy pracy streetworkera i kurs pierwszej pomocy. Instytucja wdrażająca model powinna na bieżąco monitorować pracę streetworkera, korzystając ze standaryzowanych narzędzi (karty pierwszego kontaktu, karty ponownego kontaktu, raporty z pracy). W ramach kosztów koniecznych do wdrożenia rezultatu, oprócz nakładów na szkolenia, trzeba również uwzględnić koszty wyposażenia stanowiska pracy streetworkera oraz jego wynagrodzenie. Nakłady wymagane do wdrożenia tej metody (przygotowania streetworkerów do pracy i ich zatrudnienia) są niewielkie i dają pozytywne efekty w krótkim czasie.