Fundacja FUNDUSZ WSPÓŁPRACY

Dzięki modelowi działania asystenta rodzinnego możliwe jest indywidualne docieranie do osób marginalizowanych społecznie i dostosowanie rodzaju pomocy do zdiagnozowanych problemów. Asystent rodzinny zawiera indywidualny kontrakt ze swoim podopiecznym i kontaktuje się ze wszystkimi członkami jego rodziny. Do większości spotkań dochodzi w domach beneficjentów, co pozwala stworzyć warunki bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania. Wizyty odbywają się minimum 1-2 razy w tygodniu i trwają 1-2 godziny. Celem działań podejmowanych przez asystenta jest wielowymiarowa pomoc dla osób i rodzin marginalizowanych w życiu społecznym i zawodowym. Asystent wraz z podopiecznymi tworzy indywidualny plan pomocy, a gdy uda się już rozwiązać podstawowe problemy socjalne lub psychologiczne - motywuje do większej aktywności społecznej, uzupełniania kwalifikacji oraz podejmowania pracy zarobkowej.

Praca asystenta rodzinnego ma charakter kompleksowy. W pierwszej kolejności osoba pełniąca tę funkcję dba o rozwiązanie podstawowych problemów socjalnych rodzin - mieszkaniowych, materialnych, zdrowotnych czy prawnych (pomaga w wyrobieniu dokumentów, przygotowaniu pism urzędowych, uzyskaniu zasiłku celowego i ubezpieczenia zdrowotnego, nawiązaniu kontaktu z pracownikami socjalnymi, poradniami specjalistycznymi i konsultantami prawnymi, towarzyszy w kontaktach z odpowiednimi instytucjami itp.). Ponadto pomaga również w rozwiązaniu problemów psychologicznych podopiecznych (emocjonalnych, rodzinnych, problemów w grupie rówieśniczej) i w razie potrzeby kieruje ich na odpowiednią terapię. Asystent wspiera również swoich podopiecznych w podejmowaniu aktywności społecznej, łagodzi ewentualne konflikty z sąsiadami, rodziną czy przedstawicielami placówek pomocy społecznej. Do jego zadań należy też motywowanie podopiecznych do podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub kontynuowania nauki, pomoc w wyborze odpowiedniej szkoły lub kursów zawodowych, przełamywaniu kompleksów i ewentualnych kryzysów wynikających z trudności i niepowodzeń w nauce. Asystent zachęca bezrobotnych do podjęcia pracy i wspiera ich w pierwszych miesiącach zatrudnienia.

Rezultat może by stosowany przez organizacje i instytucje, które przeciwdziałają marginalizacji społecznej beneficjentów. Ważne jest, aby miały one doświadczenie w zakresie bezpośredniej pracy z osobami potrzebującymi oraz dysponowały odpowiednim zapleczem kadrowym (osoby z wykształceniem społecznym, przygotowane do pracy w środowiskach trudnych, umiejące nawiązać partnerskie relacje z podopiecznymi). Do wdrożenia rezultatu konieczne jest zaangażowanie i ewentualne przeszkolenie kadry, pozyskanie środków finansowych, a także zainicjowanie lokalnej współpracy wielu instytucji zajmujących się pomocą na rzecz beneficjentów (Ośrodek Pomocy Społecznej, Urząd Pracy, szkoły, instytucje szkoleniowe, sąd, poradnie zdrowia itp.) oraz uzyskanie wsparcia ze strony społeczności lokalnej (mieszkańcy, przedsiębiorcy). Wdrożenie metody wymaga aktywnej pracy socjalnej, pomocy psychologicznej, a także asystowania rodzinom w rozwiązywaniu różnego rodzaju problemów.