Fundacja FUNDUSZ WSPÓŁPRACY

Przygotowany przez Partnerstwo rezultat Model lokalnej sieci wsparcia osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością w zakresie aktywizacji zawodowej i społecznej obejmuje trzy elementy składowe: pomoc indywidualną, działalność Punktów Aktywizacji Bezrobotnych oraz Partnerstwa Lokalnego. Zintegrowanie tych elementów pozwala na zapewnienie systemu pomocy osobom wykluczonym społecznie, przy uwzględnieniu sytuacji życiowej beneficjentów i ich potrzeb. Model lokalnej sieci wsparcia opiera się na funkcjonowaniu Punktów Aktywizacji Bezrobotnych, jako miejsc prowadzenia indywidualnego programu z osobą bezrobotną.
W Punktach Aktywizacji Bezrobotnych beneficjenci współpracują z przeszkolonymi asystentami, czyli Akompaniatorami, przy opracowywaniu indywidualnego planu rozwoju (Metoda Towarzyszenia) i sporządzaniu opisu profilu zawodowego. Beneficjenci uczą się skutecznych sposobów poszukiwania pracy, przygotowania dokumentów aplikacyjnych, korzystania z komputera i urządzeń biurowych. Punkty Aktywizacji Bezrobotnych wyposażone są w niezbędne narzędzia aktywnego poszukiwania pracy, czyli stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu, bezpłatny telefon, prasę z ofertami pracy, biblioteczkę poradników.
Każdy Punkt jest zobowiązany do współpracy z Powiatowym Urzędem Pracy, Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, władzami samorządowymi, pracodawcami i lokalnymi mediami. Podmioty te tworzą Partnerstwa Lokalne, zintegrowane wokół wypracowania strategii na rzecz aktywizacji osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością na terenie swego działania oraz współpracy na rzecz aktywizacji zawodowej i społecznej osób bezdomnych lub zagrożonych bezdomnością.
Partnerstwo przygotowało szkolenie osób, które będą mogły realizować zadania Akompaniatora związane z wspieraniem osób bezrobotnych. Wykorzystano przy tym Metodę Towarzyszenia, która polega na udzielaniu przez Akompaniatora informacji, jak i uczeniu i motywowaniu do działania swojego podopiecznego w poszukiwaniu pracy w czasie regularnych spotkań z Akompaniatorem. Akompaniatorzy, jako specjaliści w pracy z długotrwale bezrobotnymi, wykorzystują w pracy z beneficjentami profil podobny do systemu job-coach.
Kryteriami doboru osób wykonujących zadania Akompaniatora są posiadanie wykształcenia wyższego w dziedzinie nauk społecznych bądź pokrewnych, jak i wiedza i umiejętności w zakresie rozwiązywania problemów społecznych. Tematyka szkolenia dla Akompaniatora, dostosowana do problemu bezrobocia wśród osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością, obejmuje cztery etapy:
- Metodę Towarzyszenia;
- problematykę wykluczenia społecznego;
- zagadnienia bezdomności i bezrobocia;
- podstawy psychologii, czyli budowanie relacji z osobą długotrwale bezrobotną. Praktyczny Przewodnik Akompaniatora, przygotowany przez Partnerstwo zawiera opis Metody Towarzyszenia i materiały pomocnicze oraz wzory dokumentów potrzebnych do pracy z osobą bezdomną czy zagrożoną bezdomnością.

Model lokalnej sieci wsparcia wymaga nakładów finansowych, związanych głównie z uruchomieniem i funkcjonowaniem Punktu Aktywizacji Bezrobotnych, naborem kandydatów wg określonych kryteriów i przygotowaniem do realizowania zadań Akompaniatorów. Zawiązywanie Partnerstw Lokalnych, czyli podmiotów działających na lokalnym rynku na rzecz bezdomnych i zagrożonych bezdomnością nie wymaga nakładów finansowych, albowiem podział zadań między partnerów mieści się w dotychczasowym zakresie realizowanych prac.

Przygotowany przez Partnerstwo Model lokalnej sieci wsparcia osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością w zakresie aktywizacji zawodowej i społecznej obejmuje wypracowane i współdziałające ze sobą komponenty:
- pomocy indywidualnej, poprzez wypracowaną Metodę Towarzyszenia;
- przygotowanie Punktów Aktywizacji Bezrobotnych, jako miejsca uzyskiwania przez beneficjentów wsparcia;
- utworzenie partnerstwa lokalnego.
Zintegrowanie wspomnianych komponentów sprzyjać winno zapewnieniu systemu pomocy osobom wykluczonym społecznie, wdrożony model lokalnej sieci wparcia umożliwi prowadzanie indywidualnego programu pracy z osobą bezdomną lub zagrożoną bezdomnością. Przyjęty model działania wobec wybranej grupy docelowej jest jedną z alternatywnych form wspierania tego typu beneficjentów, jakie funkcjonują w obszarze działań rynku pracy i pomocy społecznej. Wprowadzenie innej formy indywidualnego wsparcia beneficjenta, z wykorzystaniem Metody Towarzyszenia, jest podejściem mogącym efektywnie oddziaływać na ten typ beneficjentów.

osoby bezdomne, osoby bezrobotne, osoby zagrożone bezdomnością